خارجی‌هایی که مثل آب خوردن جدا می‌شوند!

سپهر ستاری: در سال های اخیر همیشه بحث های زیادی در مورد چگونگی عقد قرارداد تیم های ایرانی با بازیکنان و مربیان خارجی وجود داشته است و در میان هواداران فوتبال این سال مطرح شده است که چرا خارجی های حاضر در فوتبال ایران به ویژه سرخابی های پایتخت به راحتی از این تیم ها جدا می شوند؟ شاکیان به راحتی حقوق دریافت می کنند. ماجرای جدایی استقلال هروویچ ملیچ ، مدافع کروات ، این روزها باز هم انتقادات زیادی را علیه مدیر این باشگاه به وجود آورد زیرا آنها با این بازیکن که شبانه موفق به ترک تهران شد ، قرارداد بستند.

با این حال ، دلیل این مدل جدایی فقط نوع قرارداد نیست ، بلکه سایر وقایع است. به عنوان مثال ، طبق برخی گزارش ها ، قرارداد بین هروی ملیچ و استقلال فسخ نشده است و مدافع کروات می تواند با تکیه بر عدم پرداخت قرارداد برای مدت دو ماه ، ایران را ترک کند. حادثه ای که باعث جدایی استراماچیونی شد دوباره برای آبی ها دردسرساز شد و مهدی ترابی بدون پرداخت حتی یک ریال می توانست به همین ترتیب از پرسپولیس جدا شود. مسئله مهمی که تیم های ایرانی معمولاً به آن توجه نمی کنند ، محافظت از قراردادها و انجام تعهدات است. قرارداد بین بازیکنان و مربیان ، هر چقدر هم خوب و اصولی باشد ، اگر از آنها محافظت نشود و به تعهدات خود عمل نکنند ، ارزش خود را از دست می دهند. طبق قوانین فیفا ، اگر بازیکنی به مدت دو ماه حقوق دریافت نکند ، می تواند یک طرفه قرارداد را فسخ کند و در اینجا دیگر نوع قرارداد یا بندهای آن مهم نیست.

در حقیقت ، این مشکل از زمانی شروع می شود که مدیران باشگاه بدون در نظر گرفتن وضعیت مالی تیم های خود قرارداد امضا می کنند و وقتی زمان آن فرا می رسد با مشکل روبرو می شوند. این مورد در چند سال گذشته بارها دیده شده و تیم ها را در طول بازی صدمه زده است. حتی در تیم ملی نیز مشکلات مربوط به پرداخت مارک ویلموتس قبل از بازی با عراق بسیار حاشیه ساز شد و این یکی از دلایل شکست تلخ و تساوی تیم ملی بود. مدیران فوتبال ایران با دانستن اینکه دوره مدیریت طولانی نخواهند داشت ، برای کسب محبوبیت ، گاهی در طول دوره مدیریت تسلیم خواسته های غیر منطقی بازیکنان می شوند که این امر بازیکنان بعدی را دشوار می کند. نمونه بارز آن قراردادهایی است که احمد سعادتمند در زمان مدیریت خود در استقلال امضا کرده و اکنون برای فرد بعدی با یک چالش جدی روبرو شده است.

علاوه بر این ، بندهای مختلفی به تازگی به قرارداد بازیکنان اضافه شده است که حفظ آنها را برای باشگاه ها دشوار می کند. در گذشته اکثر بازیکنان قرارداد یک ساله داشتند و ترجیح می دادند در پایان هر فصل در مورد مبلغ قرارداد خود بحث کنند تا در مبلغ قرارداد ضرر نکنند. در سال های اخیر ، قراردادهای یک ساله کمتر از قبل بسته شده است ، اما بازیکنان هنوز می توانند باشگاه ها را ترک کنند. در واقع قراردادهای کوتاه مدت با بندهای مشروط جایگزین می شوند و بازیکنان می توانند در پایان فصل با پرداخت هزینه ای تیم خود را ترک کنند.

از طرف دیگر ، مشکل دیگر تیم های ایرانی عدم حضور یک مدیر حقوقی توانمند در کنار تیم ها است. شخصی که هم در زمان امضای قرارداد و هم بعد از آن می تواند به باشگاه کمک کند و در صورت ارسال پرونده به فیفا به خوبی از حقوق باشگاه دفاع می کند. خلاiness چنین شخصی در مورد آنتونی استوکس و پرسپولیس به خوبی دیده می شد و مهاجم ایرلندی با وجود دریافت مبلغ هنگفت به راحتی از پرسپولیس جدا شد و هیچ محکومیتی برای وی صادر نشد.

در واقع مشکل اصلی فوتبال ایران در زمینه قراردادها عدم انجام تعهدات و عدم اشراف مدیران طبق قوانین و مقررات و همچنین عدم حضور اشخاص حقوقی در انعقاد قرارداد است که این امر به همراه زیرکی برخی از مدیران برنامه باعث می شود قراردادهای یک طرفه به نفع بازیکنان رقم بخورد. این کار عجیب می شود و آسیب زیادی به تیم ها می زند. علاوه بر این ، مدیران فوتبال ایران ، صرف نظر از منابعی که در اختیار دارند ، قراردادهای دشواری را امضا می کنند و وقتی زمان انجام این تعهدات فرا می رسد ، بیشتر آنها در باشگاه حضور ندارند و مدیر بعدی باید این تعهدات را انجام دهد ، که معمولاً نمی تواند. این کار را بکنید و این حلقه شرور ادامه پیدا کند.

258 251