به گزارش اخبار ما ، ژان میشل فرودو اخیراً کتابی درباره عکسهای کیارستمی منتشر کرده است که در این نشست مجازی نیز درباره آن صحبت کرده است.

وی در آغاز گفت: من تنها كسی نبودم كه این كتاب را نوشتم ، در واقع ما با آنستی ویكتور ، هنرمند فرانسوی كه اطلاعات زیادی درباره سینمای ایران و سینمای كیارستمی دارد ، روی كتاب كار كردیم. دوم ، این کتاب درباره کیارستمی به عنوان یک عکاس نیست بلکه به عنوان یک هنرمند است. همانطور که در کتاب عکس های او ، ما همچنین نگاه او به سینما و فیلم های او را بررسی کردیم.

این هنرمند درباره چگونگی پیدایش این کتاب و ارتباط فیلم ، عکس ها و آهنگ های کیارستمی گفت: وقتی کیارستمی شروع به عکاسی کرد ، جنگ ایران و عراق شروع شد و در آن زمان ساخت فیلم کمی غیرممکن بود. در نتیجه ، او عکاسی را به عنوان یک هنر جانبی در کنار سینما انتخاب کرد و تمرینات زیادی در آن انجام داد. وی در حالی که در کنار عکاسی نقاشی می کرد به شعر نیز علاقه داشت. در واقع ، او شروع به عکاسی برای خودش کرد ، نه هنری که می خواست با دیگران به اشتراک بگذارد یا آن را به عنوان یک روند هنری ببیند. وی قصد استفاده از این رشته در بازار کار را نداشت و فقط حدود 10 سال هزینه رضایت شخصی را پرداخت کرد.

با عکس های عباس کیارستمی

وی ادامه داد: در سال 1995 برای اولین بار در خارج از مرزهای ایران آثار کیارستمی در جشنواره ای به نمایش درآمد که نه تنها به عنوان فیلمساز بلکه به سایر جنبه های وی به عنوان یک نقاش یا عکاس نیز توجه داشت. من آن زمان با او بودم و دیدم که این جشنواره برای او مهم نیست و او بیش از این خوشحال است که می تواند ایده ها و نظرات خود را به جهانیان منتقل کند.

فروید درباره دیدگاه کیارستمی درباره عکاسی توضیح داد: دیدگاه او درباره عکاسی به گونه ای بود که وی در آن فرآیند حرفه ای یا آموزشی انجام نداد و برای به اشتراک گذاشتن آن با دوستانش از آن عکس گرفت. عکاسی بیشتر آزادی او بود ، آزادی که در سینما نتوانست به آن دست یابد زیرا سینما مدام او را محدود می کرد. او ساعتها در سراسر کشورش رانندگی می کرد و از هرجایی که تصویر به او علاقه مند بود می ایستد و فیلمبرداری می کند. او از نظر هنری به عکس خود نگاه نکرد.

با عکس های عباس کیارستمی

فرودون با یادآوری کیارستمی خاطرنشان کرد: در سال 1993 ، اولین جرقه های کار وی در گالری محمود در تهران بود و قبل از آن ، در سال 1982 ، در رشت ، این روند آغاز شد. کیارستمی در این قسمت از زندگی خود شروع به عکس گرفتن در طول فیلم کرد. او زمان زیادی را در سکوت ناب به سر می برد و تمام تمرکز خود را روی عکاسی می گذارد و تمرکز او بر روی فضاهای چوبی و محلی بود. جالب اینجاست که در اکثر فیلم های کیارستمی مانند “نان و کوچه” که یکی از فیلم های کوتاه اوست ، چیزی هنری تر و مکمل تر برای فیلم های او اتفاق افتاد و بعد از اتمام فیلم ، او مکان را نقاشی کرد. اتفاق دیگری که افتاد این بود که مشکلاتی بین او و عوامل در کارهایی از این دست وجود داشت. با این حال ، به نظر می رسد در فیلم “باد ما را خواهد برد” همه عوامل دست به دست هم داد تا فیلم موفق شود.

با عکس های عباس کیارستمی

این هنرمند افزود: نکته جالب دیگر اینکه ذهنیت کیارستمی نسبت به عکس ها یا دوربینی که کار می کرد این بود که او هرگز از ابزارهای پیشرفته استفاده نکرد و یا دوربین خیلی حرفه ای نداشت. فکر نمی کنم من هرگز او را با طرز فکر پیچیده و ابزار عکاسی دیده باشم. یکی از مشکلات اصلی عکس های او این بود که پس از انتشار از آنها عکس گرفت. اما در بعد نقاشی ، او فقط نمی خواست آنها را با دوستانش به اشتراک بگذارد ، بلکه می خواست آنها را با عموم به اشتراک بگذارد. با این حال ، او هرگز خود را به عنوان یک نقاش به مردم معرفی نکرد.

وی گفت: کیارستمی سالها پیش در جوانی نقاشی را آغاز کرد و می دانست که استعداد زیادی در آن زمینه وجود ندارد و هیچ کاری برای او حاصل نمی شود. بنابراین بعداً به چاپ گرافیک و طراحی پرداخت. او در طول جنگ نقاشی می کشید ، اما فقط به صورت آزمایشی ، و می دانست شکست خواهد خورد و بیشتر نقاشی های او دیجیتالی و گرافیکی بودند. در حقیقت ، نقاشی دیجیتال و گرافیک رایانه ای به سالها قبل برمی گردد. هنگامی که به طور عمیق در مورد حرکت بحث می شود گرافیک رایانه ای ابعاد دیگری از کیارستمی است که در زندگی او شکل گرفته است و وی بسیار متمرکز بر روی این موضوع کار کرده است.

فرویدون معتقد بود که راز زیبایی طبیعت دلیل روی آوردن کیارستمی به عکاسی است و توضیح داد: “در هر صورت ، کیارستمی مسافت بسیار طولانی را در کشورش طی کرد و از طبیعت و حیوانات عکس گرفت.” این یک س researchال تحقیق خاصی نبود. زیرا حتی افراد عادی از آنچه در سفر می بینند عکس می گیرند و آن را با دوستان خود به اشتراک می گذارند و کیارستمی نیز همین کار را انجام داد. در طول سفرهایش در شهرهای ایران ، هدف او نشان دادن زیبایی های طبیعت ایران بود. عنصری که در عکسهای کیارستمی شناخته شده است ، برف است که یکی از مهمترین مناظر طبیعی او همیشه در عکسهایش است.

با عکس های عباس کیارستمی

وی ادامه داد: مطمئناً برف یک عنصر گرافیکی در طبیعت است که به خوبی چاپ می شود. برف راهی برای حفظ خاطرات است و به شما نوید می دهد که بعداً چه اتفاقی خواهد افتاد. این ایده برف توسط کیارستمی پرورش یافت. البته برف بیش از آنچه گفتم در آن بود. در حقیقت ، سفیدی برف همان چیزی است که در نقاشی های چینی و ژاپنی مشاهده می کنید. به نوعی سفید برفی نمادی از پاکی و صلح قلمداد می شود و کیارستمی با مراجعه به تصاویری از شرق دور این مسئله را به تصویر کشید.

این عکاس فرانسوی در مورد عکس های کیارستمی نیز گفت: آنچه می بینیم برف واقعی است و یک ساعت فیلم نیست که بخواهد برف مصنوعی ایجاد کند ، اما آنچه در برف می بینیم انتزاعی است. عنصر دیگری در عکاسی کیارستمی وجود دارد که به عنوان مثال شاخه درخت را عنصری گرافیکی می داند. شاخه در یک درخت بسته شد. او بدهی ها را به شکلی دیگر نشان می دهد. من معتقدم این س questionال به طور کامل در شعرهای او دیده می شود و شعرهای او بسیار ساده گرایانه از واقع گرایی دارند که به عنوان مثال ، او حوادث روزمره را در شعر خود گنجانده است. او در هر سه بعد هنری خود مضمونی خاص را بیان می کند.

عکس عباس کیارستمی

مدیر اسبق سینمای کایه دو افزود: “ما احتمالاً عناصر باران و باد را در عکسهای کیارستمی به عنوان پیشرفت در هنر انتزاعی و در مقیاس بزرگتر مشاهده خواهیم کرد. او قطرات باران را از این نقطه انتزاع پشت پنجره ها نشان می دهد. در آثار او ساختمان ها ، اتومبیل ها و چراغ های راهنمایی ، اما بیش از همه آنها قصد دارد قطرات باران را برجسته کند ، که یکی از ویژگی های عکاسی اوست. مسئله دیگر ارتباط با حرکت است.

وی گفت: این چاپ دوباره شعرهای او را یادآوری می کند که در شعرهای خود به راه توجه زیادی دارد. راه های زمان و مکان. این ابعاد شعر وی و ادامه نگاه او به عکاسی است که در شعرهای او گنجانده شده است. ترانه های او فقط ادامه سفر فیلم او است که زمان را می راند. کیارستمی وقت خود را بر روی عکس ها و آهنگ هایش اجرا می کند. او همچنین 100٪ هنر منحصر به فرد در هر هنر خود دارد که به وضوح دیده می شود.

این هنرمند اظهار داشت که “پس از بعد بصری اشعار عباس کیارستمی ، عکسهایی وجود دارد که توسط گرافیک رایانه ای به تصویر تبدیل می شوند. آنچه در شعر گفت در نقاشی مجسم شده است و بعد نقاشی او مربوط به گرافیک وی است. طراحی. “این را می توان در مجموعه ای از 24 فریم مشاهده کرد که همه عناصر لحظه ای و نمایشی تصویری از آهنگ های او هستند.”

ژان میشل فرودو گفت: “کیارستمی به هیچ وجه نظریه پرداز نبود و آنچه او از طبیعت گرفت به ذهن فکری وی مربوط به پروژه عکاسی برمی گردد.” دیدگاه طبیعت می تواند برای همه تغییر کند. بسیاری از مردم با دیدن نقاشی های او می گویند که عنصر انسانی در آثار او وجود ندارد ، که من با آن مخالف هستم ، زیرا وقتی موتور یا دستگاهی را در آثار او می بینیم ، قطعاً نشانه مردم است زیرا توسط مردم ساخته شده است.

ژان میشل فرودو

وی درباره انتشار کتاب عکس کیارستمی در ایران گفت: ما در حال مذاکره از طرف ناشران ایرانی و فرانسوی هستیم که این کتاب به زودی در ایران منتشر شود.

انتهای پیام