روحانی متشکریم،شاید کمی دیر… – اخبار ما

به ما گفتند “هرچه می توانید سر آمریکا فریاد بزنید” ، اما ما – اصلاح طلبان ، عدالت خواهان و اصولگرایان – دولت روحانی را فریاد زدیم. در زمانی که جذاب ترین دولت ضد ایرانی ایالات متحده در چهار دهه گذشته در دست قدرت های منطقه ای بود ، اقتصاد کشور ما فرو ریخت ، جنگ ها در شهرهای ما آغاز شد ، ترور قهرمانان ملی ما و ناامیدی ، افسردگی و ناامیدی در مردم ما کاشته شد

ما چنان بلند بر سر دولت خود فریاد زدیم که دیگر صدایی برای اعتراض به دشمن خارجی نداشتیم. به مدت پنج روز پشت خود را به حكومتی خالی كردیم كه در برابر زورگویان جهان مستقل بود ، و شبها سریالهای تلویزیونی ملی ، مستندها و برنامه های طنز را تماشا می كردیم. ما در تخریب و تمسخر و تحقیر دولت خود نشستیم.

ما روحانی را مقصر “حکومت بد” در جنگ اقتصادی کاملاً پیشرفته خارجی می دانیم ، به طوری که آمار رشد اقتصادی و تورم ، بیکاری و ایجاد شغل را فراموش کردیم ، یک ماه قبل و بعد از خروج ترامپ از شورای امنیت سازمان ملل.

چشمانمان را بستیم و گوشهایمان را چنان بستیم و کلمه “ناکارآمدی” را بر زبان آوردیم که نمی دیدیم چگونه ، در شرایطی که حتی کارآمدترین و ثروتمندترین دولت جهان نیز تصور نمی کند ، دولت روهان ، تحت “حداکثر فشار “و در طی یک همه گیر جهانی ، از یک سو ، ساختارهای اقتصادی را از بین برده است ، از سوی دیگر ، سیستم بهداشتی کشور از فروپاشی جلوگیری کرده و کشور را گام به گام در مسیر بازسازی بازگرداند.

بنابراین ، از ترس “بدنامی” یا مصلحت سیاسی ، یا برای محافظت از خود در برابر حمله از هر طرف ، خود را برای حرفه خود آماده کردیم تا از روحانی فاصله بگیریم و او را آزاد کنیم و حتی جرات صحبت در مورد خدمات دولت او را داشته باشیم – از ایجاد بیمه سلامت عمومی. تا گسترش امنیت اجتماعی و خودکفایی در تولید داروهای بیشتر مورد نیاز کشور و توسعه صنعت پتروشیمی و هواپیمایی و ارتباطات و تجارت الکترونیکی و تولید واکسن های کرونا و افزایش راه آهن و جاده ها و غیره .

ما چنان در آتش عصبانیت و نفرت غیرمنطقی نسبت به دولت روحانی فرو رفتیم که شعله های آن ما را در بر گرفت – و همه جریاناتی که حداقل اعتدال و انصاف را باور دارند یا به آن انتقاد می کنند یا با آن مخالفت می کنند – و کسی را به جز کینه توزترین مخالفت باقی نگذاشتیم در خاکستر صحنه سیاسی. زمین از بین نرفته است.

ممنون روحانی کمی دیر اما … شاید.

* منتشر شده در کانال نویسنده

310 310