ترمزها مقصرند – اخبار ما

به گزارش اخبار ما ، این روزنامه همشهری وی نوشت: “التهاب مثانه روی پوست قلب ؛ وقتی جاده ها ، دست در دست ، فاصله مشخص می شوند. اتوبوس در منحنی گم می شود و خون روشن ترین مدرکی است که امروز می دانیم. ریحان شمال غربی را پر می کند و عروسها دیگر رنگ سفید را پیراهن سفید نمی دانند.حال اتوبوس مرگ بر سنگ می زند شاهدان تاول در قلب خود دارند و روزنامه ها با قلم های سیاه خود به منحصر به فردترین خط مرگ برای دوستان من در مورد مرگ می نویسم ، اتوبوس ها و کسانی که در سایه سفر سفر کردند بازگشت برگشت ناپذیر است از سالهایی که اتوبوس مرگ حافظه نویسندگان را به دست گرفت ، تا ماهی که مرگ به سربازان رسید و رزمندگان علم را پس از ناجی طبیعت ، روزنامه نگاران ، بسیاری هدف قرار داد اتوبوس هایی که در جاده مرگ پیچ خورده اند و مسافران آنها در غبار روزهای مه آلود آنها را به سفرهای برگشت ناپذیر سوق می دهند. چند سفر هرگز فراموش نمی شوند.

2 جولای 1400؛ پول نقد

حدود 30 نفر بودند. 20 روزنامه نگار و بقیه از اداره احیای دریاچه ارومیه و چند نفر از سازمان حفاظت محیط زیست. راه آنها باریک بود؛ تا ساعت 6 عصر که در اطراف حادثه متوقف شدند. ستاد احیای دریاچه میزبان مرگ بود. وقتی بوی بالش بینی او را پر کرد ، اتوبوس جاده های فرعی را انتخاب کرد که به آنجا برمی گشت. خاکی و باریک ، یک طرف دره و طرف دیگر صخره. همه از سرعت کم اتوبوس شکایت داشتند. اعضا و افسران روابط عمومی در حال رانندگی با اتومبیل با شاسی بلند بودند. زمانی در همان زمان کسی فریاد می زد که کمربندهای خود را ببندد. صندلی هایی بودند که کمربند نداشتند. یکی فریاد زد: “برو به کوه ، اتوبوس سخت به سنگ برخورد کرد.” ابتدا شیشه ها خرد شد ، سپس اتوبوس تصادف کرد و ماشین چرخید. سرنگون شدند. همه اینها در 30 ثانیه اتفاق افتاد. بعضی ها از اتوبوس پیاده شدند. مهشاد کریمی و ریحانه یاسینی در آن سفر زیر پیکر سنگین اتوبوس مرگ باقی ماندند. بسیاری دیگر زخمی شدند و بسیاری از ما در راه مرگ جان باختیم.

3 ژوئیه 1400؛ جاده دهشیر

جاده دهشیر به آباده دارای شیب تندی است که رانندگان آن را به خوبی می شناسند. اما در آن روز راننده اتوبوس متوجه شیب زمانی شد که ترمزهایش کار نمی کردند. در شیب تند سربازان بوی مرگ می دادند. کسانی که بخشی از زندگی کاری خود را صرف شناختن علم نیز کرده اند. یک اتوبوس مسافربری ، در صحنه مرگ ، با سرعت تقریبا 145 کیلومتری پشت یک کامیون باری که در جاده متوقف شد ، سقوط کرد. اما همه آن فریادها در یک کلمه ساکت ماندند. متاسفیم. در پشت کلمه “متاسفم” اکنون سه سرباز معلم ، یک افسر پلیس مسئول حفظ امنیت سربازان و یکی از مسافران تریلر و 34 نفر دیگر که برای گذراندن دوره آموزشی از آباده به آباده در راه بودند ، دفن شده اند. در ابتدای خدمت خود را در خون گرفته اند. در این بیانیه آمده است: “اتوبوس شخصی و راننده نیز غیرنظامی هستند.” وی افزود: “یكی از دلایل ورود دادگاه نظامی نظارت بر وضعیت مجروحان و همچنین كمك به مراحل تحقیق در یافتن علت حادثه ، شناسایی مجرمان و جلوگیری از وقایع مشابه است.”

10 جولای 2016؛ سنندج

این بار تانکر حمل سوخت اتوبوس مسافربری سنندای – تهران را هدف قرار داد. سنندج یک بار با چشمان خود دید که اتوبوس مسافربری او آتش گرفته است. 11 نفر کشته و 5 نفر زخمی شدند. دلیل آن رفتار غیرقانونی راننده اتوبوس هنگام سوار شدن به مسافر بود. به دلیل شدت سوختگی ، اجساد قابل شناسایی نبودند و آزمایش های DNA اسامی قربانیان را نشان داد. علت این حادثه نقص فنی در ترمز مخزن سوخت بوده است.

د دی ۱۳۹۷؛ تهران

به نام این ایستگاه توجه کنید؛ “کتابخانه”! در نزدیکی این ایستگاه ترمز متوقف شد. همان ترمزي كه مختصراً دانشجويان دانشگاه علوم تحقيقات تهران را همراهي كرد و همه ما را به شوك بزرگي كشاند. اتوبوس واژگون شد. در این دانشکده 10 کشته و 28 زخمی وجود داشت. بسیاری از مجروحان آن روز در سالهای بعد تحت مداوا قرار گرفتند. به گفته دانشجویانی که برای همیشه در گوشه ای از ترس خود بدبختی را حمل می کنند ، یک اتوبوس در نزدیکی ایستگاه کتابخانه دانشگاه ، پس از عبور از دست انداز ، شتاب گرفت و ناگهان از گوشه ای پرید. یک اتوبوس فرسوده متعلق به گروهی از مواد مصرفی دانشگاه است که هرگز از ایمنی کافی برخوردار نبوده است. سپس راهی برای جلوگیری از عدم مسئولیت تأثیر راننده اعلام شد. اما دلیل آن زیاد مشخص نشد و مقامات اورژانس تهران و دانشجویان زنده مانده آن را انکار کردند.

10 سپتامبر 2017؛ فارس

آنها باید بسیار خوشحال بودند. اردوها اینگونه است. کلی خاطرات و غذا در خود دارد. حیف برای آن سرهای پرشور دانشجویان دختر که از هرمزگان به ارتش شیراز رفتند. در نزدیکی دارابا در استان فارس ، استان هرمزگان اعضای گروه فرزانگان خود را كه شامل دانش آموزان دبیرستان های اول و دوم بودند ، از شیراز برای شركت در ارتش قطبی- ملی از دست داد. 9. یک نفر کشته و 34 نفر زخمی شدند. گزارش شده است که سیزده نفر به شدت زخمی شده اند. یک نفر دیگر در صحنه جان باخت. سرمربی و کمک راننده هم جان خود را در این حادثه از دست دادند.

۲ تیر ۱۳۹۵؛ نی ریز

در ساعت 1:20 بامداد در محور نیریز – فارس ، سربازان پادگان صفر پنج کرمان کشف کردند که سوار اتوبوس مرگ شده اند. اما این حادثه فرصت زیادی برای پایین آمدن قربانیانش فراهم نمی کند. در نتیجه 14 سرباز و 6 راننده جان خود را از دست دادند و 60 نفر زخمی شدند. علت آن ، انحراف از جاده و معلولیت راننده بود. منصور صفری ، دانش آموخته دانشگاه صنعتی همدان نیز در همین اتوبوس درگذشت. اما حافظه آنها دو روز بعد در اجرای نمایش “مجلس ضربات” به نویسندگی بهرام بیضایی و کارگردانی محمد رحمانیان در سالن اصلی تئاتر شهر پرورش یافت و برای همیشه ضبط شد.

17 مارس 1997؛ لرستان

ما چندین سال است که مریم میرزاخانی را از دست داده ایم. بازمانده اتوبوس دانشجویی دانشگاه شریف. اما بین این دو تاریخ سود و زیان ، یک نبوغ ریاضی جهانی متولد شد. آخرین ماه سال 1997 بود که مردم ایران شوک بزرگی را در حافظه ملتهب خود تجربه کردند. یک اتوبوس حامل دانشجویان شریف سقوط کرد. هفت دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف ، نوابغ کشور در راه بازگشت از بیست و دومین دوره مسابقات ریاضی که در دانشگاه شهید چمران اهواز برگزار شد ، به خاک سپرده شدند. علاوه بر این ، دو عضو هیئت علمی و دو راننده اتوبوس کشته شدند. اتوبوسی که شعر می خواند و شاهنامه می خواند به تهران نزدیک شد و زندگی را ناگهان دور کرد. شش نفر از آنها در نخبگان ریاضی دانشگاه صنعتی شریف به خاک سپرده شده اند. افرادی مانند رضا صادقی ، دارنده مدال طلای المپیک جهانی ، آرمان بهرامان ، علیرضا سایه بان و علی حیدری ، فرید کابلی ، مجتبی مهرآبادی و مرتضی رضایی ؛ دانش آموزان به عنوان برندگان المپیادهای ریاضیات ملی و بین المللی ثبت نام کردند.

انتهای پیام