حفاظت از بم؛ یک مطالبه ملی یا استانی؟

بم تنها آبادی در ایران است که کالسکه ها یا قنات هایش هنوز در خواب هستند! چرا؟ همه کسانی که دوست دارند درباره گذشته درخشان ایران در زمینه طبیعت و کشاورزی بدانند ، بازدید از موزه بم خوب است. این موزه چقدر ارزش دارد؟! موزه ای که به ایرانیان می آموزد که می توانند بدون ساخت سدهای گران قیمت و حفر چاه های تریاک زندگی کنند ، کشاورزی پایدار بسازند و این جامعه فاخر و باهوش در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.

بم تنها شهر ایران است که تابلوهای برجسته ای در برخی از خیابان های عمومی دارد و هشدار می دهد که ماشین های سنگین نباید از این معابر عبور کنند زیرا می تواند برای گالری های کارز خطرناک باشد. قدر باما را بدانید و اجازه ندهید چاه به بهانه به کارگیری کارخانه روی و مشتقات آن ، چاه های حفر شده و منابع ارزشمند آب شیرین با تهدیدهای کمی و کیفی روبرو شود.
ما نباید فریب پیمان ها و سوگندهای مقامات و سرمایه گذاران محلی را بگیریم و اجازه دهیم سرنوشت سیاه زنجان و یزدا پس از توسعه صنعت سرب و روی و معادن در بم تکرار شود. بم قابل خرید نیست و روح هزاران هموطن که هجده سال پیش به ناحق در زلزله جان باختند ، هرگز بخشیده نمی شود اگر این امانت ارجمند را به آینده منتقل نکنیم.

در عین حال ، هیچ کس نگرشی در مورد توسعه و اشتغال ندارد. درخواست ما این است که محل این کارخانه در منطقه آزاد بم باشد و نه در 20000 هکتار منطقه باغشهر بم که در یونسکو ثبت شده است.