خودنویس، مهم‌ترین نماد نوشتن – اخبار ما

به گزارش اخبار ما ، این روزنامه ایران او نوشت: “من دوستی داشتم که هر وقت در مورد کار ، شغل و درآمد صحبت می کرد ، مشتی به صورتم می زد و می گفت:” پیمان طالبی) در خانه اش نشسته است و چیزی می نویسد! “پس از این مقدمه کوتاه ، با گذشت زمان ، هرچه بیشتر با این مرد عزیز آشنا شدیم ، متوجه شد که شنیدن آهنگ دال از دور خوب است و اکثر مردم کلام ، از جمله من ، درآمد چندانی ندارند. نان کلام و آن را زنده پیدا کنید.

اساساً ، “مداد” مهمترین عنصر یا پدیده ای است که هنگام توصیف روزنامه نگار ، نویسنده و شاعر به آن اشاره می شود. بهترین نمادی که می توانید برای ترسیم روحیه و شرایط نویسنده استفاده کنید. از بین همه قلم ها ، قلم که می تواند ضخامت و شأن یک نویسنده را نشان دهد ، یک خودکار است. کل فرایند خرید ، پر کردن خودکار با جوهر و نوشتن روی آن روی یک کاغذ سفید نشان دهنده نوعی احساسات فرهنگی است. در بسیاری از فیلم های مربوط به زندگی یک شاعر یا نویسنده ، هنگامی که نویسنده در حال خلق اثری است ، یکی از تاکتیک های کارگردان برای نشان دادن موقعیت قلم خود نشان دادن خودکارهای خود است. در این شماره ، ما از “آشفتگی” به دنیای امضا رفته ایم و امیدواریم در ورطه ای از احساسات گرفتار شویم!

روز جهانی اتوبیوگرافی

روز جهانی اتوبیوگرافی یک رویداد سالانه برابر با اولین جمعه ماه نوامبر است که دوستداران مداد در سراسر جهان آن را با نمایشگاه ها ، جشنواره ها و غیره جشن می گیرند. به منظور تشویق کاربران ، بلکه ترویج استفاده از دست خط – که متأسفانه فراموش شده است -. اولین بار به عنوان روز نویسندگی در 2 نوامبر 2012 ، هنگامی که این رویداد برای اولین بار با تعداد کمی از مردم برگزار شد ، جشن گرفته شد. این بدان معناست که حدود 49 سازمان دهنده و 600 بازدید کننده. در عصر فناوری که نوشتن با قلم و مرکب جای خود را به نوشتن با صفحه کلیدها و دستگاههای پیشرفته مختلف داد ، هدف سازمان دهندگان زنده نگه داشتن نسخه خطی و معرفی نسخه خطی به عنوان یک کالای اساسی در زندگی بود. این رویداد در سال دوم ، در 1 نوامبر 2013 ، با بیش از 2000 بازدید کننده ، استقبال بهتری داشت ، که نسبت به سال گذشته بیش از دو برابر شده است. در 7 نوامبر 2014 ، سومین سالی که اولین جمعه ماه نوامبر به عنوان روز خودکار جشن گرفته می شود ، تعداد بازدیدکنندگان ثبت شده تقریباً دو برابر سال گذشته افزایش یافته است ، که سازماندهندگان را شگفت زده کرد. در سال سوم ، سازمان دهندگان همچنین با فضای مجازی برخورد کردند ، با ارائه خودکار و علامت گذاری این روز از طریق فضای مجازی و استفاده از اینترنت و شبکه های اجتماعی. اولین جمعه نوامبر 2015 در فیلیپین نیز جشن گرفته شد. حدود 10 هزار بازدیدکننده جمع شدند و از آن سال به دلیل ثبت جهانی این روز در همه کشورها ، روز نوشتن جشن گرفته می شود و همه علاقه مندان به نوشتن جمع می شوند.

نوشتن با امضای همینگوی

کارخانه مونته گراپا در سال 1912 در شمال شهر Bassano del Grappa در ایتالیا تاسیس شد و ساختمان اصلی کارخانه هنوز در این شهر است. این ساختمان در طول تاریخ شاهد رویدادهای مختلفی بوده است که می توان آنها را منبع الهام بسیاری از محصولات بی نظیر Montegrappa دانست. به عنوان مثال ، می توان به جنگ جهانی اول اشاره کرد ، که در طول آن یکی از مهمترین شهرها برای عملیات نظامی بود. یکی از این رویدادهای مهم حضور نویسنده مشهور ارنست همینگوی بود که در آن زمان داوطلبانه به میدان جنگ آمد و به عنوان راننده آمبولانس در این منطقه مشغول به کار شد. کار او برای همه قابل تحسین و به یاد ماندنی بود و مهمتر از همه ، او برای نوشتن خود از قلم Montegrappa استفاده کرد.

در سال 2016 ، مونته گراپا در سال 2016 از مجموعه بی نظیر همینگوی رونمایی کرد تا از ارنست همینگوی ، نویسنده ، رمان نویس و روزنامه نگار آمریکایی قدردانی کند. مجموعه مداد همینگوی چهار فصل از زندگی هنرمند را شامل نویسنده ، سرباز ، ماهیگیر و مسافر به تصویر می کشد. از این مجموعه بی نظیر ، 100 مداد ، مداد و مداد رنگی تولید شد که از این تعداد 10 عدد با طلا و بقیه با نقره تزئین شده بود. جان همینگوی (نوه ارنست همینگوی) هنگام کشف این قلم ها گفت که این چهار قلم منحصر به فرد موفق شدند چهار دوره زندگی این نویسنده معروف را به خوبی بیان کنند. وی در ادامه اشاره می کند که ارنست همینگوی برای نوشتن قبیله عجیب از امضای خود استفاده کرد. او احساس خود را هنگام نوشتن با مداد شرح می دهد: «نوشتن با مداد مانند شنا در آب است. “با این تفاوت که وقتی با مداد می نویسید ، افکار شما در اطراف شما حرکت می کند و اثری زیبا و منحصر به فرد را روی کاغذ رقص با مداد ثبت می کند و صاحب این اثر قلم شما است.”

Montegrappa از سلولول در چوب برای ساخت این مجموعه قابل توجه استفاده کرد ، که در ساخت کاغذ نیز استفاده می شود. لازم به ذکر است که Montegrappa اولین شرکتی است که قلم های سلولوئید در جهان تولید می کند. برای تزئین این قلم بی نظیر ، یک ماشین تحریر روی بدن حک شده بود که یکی از ابزارهای همینگوی در سال 1953 بود. نوک این خودکار از طلای 18 عیار ساخته شده و در سه اندازه نازک ، متوسط ​​و ضخیم موجود است. روی تاج (قسمت بالایی) کلاه این قلم نماد هنر به سبک آرت دکو استفاده شده است که بیانگر نوع نگرش و نوشتار همینگوی است. این قلم همچنین با تصویر مداد حک شده است که ارتباط نزدیک بین همینگوی و شهر زیبای باسانو دل گراپا و شرکت Montegrappa را نشان می دهد.

داستان مداد دهباشی

بدون شک یکی از نمادهای مورد علاقه خودنویس در بین ما ایرانیان علی دهباشی است. اغلب دوستداران فرهنگ دهباشی را با چهار یا پنج امضا در جیب خود به یاد می آورند. این یادداشت به علاقه او به قلم در سال ششم ابتدایی اشاره می کند و می نویسد: او بچه است و برای او خرید قلم زود است. من هم در طبقه فروشگاه نشسته بودم و گریه می کردم که لطیفی و پدرم برای ما متاسف شدند. این منجر به این شد که ما آخرین قلم سناتور و امضا را به قیمت 45 ریال خریداری کردیم و من از آن زمان علاقه خود را به قلم و امضا حفظ کردم. برای من هیچ چیز خوشایندتر از جوهر انگشتانم نیست … این اتفاق افتاد من گاهی قبض های آب و برق و تلفن ها را برای خرید قلم و قلم جدید پرداخت می کردم و صورتحساب بعدی روشن شد. من هنوز همان ذوق ، اشتیاق و عجله را برای گرفتن خودکار مثل آن زمان دارم. من هرگز یک روز را بدون حداقل سه قلم و یک قلم در جیبم سپری نکرده ام. در سفرهای خارجی ، یک نان باگت با آب خوردم تا بتوانم یک قلم و مداد تهیه کنم. البته به دلیل تصادف ، روزی نیمی از امضاء خود را فروختم. “قبلاً خودکارهایم بیش از 800 نفر بود ، اما اکنون حدود 400 عدد دارم.”

اشتیاق برای نوشتن مستقل ، دهباشی را در سالهای بعد گردآورنده کرد. به دنبال مداد برای بزرگان ، او به دنبال قلم آنها بود و در نهایت به قلم رسید که اکثر بزرگان از آن قلم می خریدند. فروشنده خاطرات خود از شخصیت ها و مشتریان قلم و امضاء خود را برای دهباشی بازگو کرد. به عنوان مثال ، او گفت که دکتر محمد مصدق یکی از مشتریان او بود و او همیشه برای پارکر 51 امضا می خرید. دهباشی در قسمت دوم خاطرات مکتوب خود می نویسد: «دکتر. [احمد] تفضلی در یکی از روستاهای اطراف کمبریج زندگی می کرد. بنابراین در یکی از کنفرانس هایی که به آنجا رفتم ، ممتحن را زیر باران شدید دیدم و در خانه اش را زدم. او با مجله ما آشنایی داشت و وقتی داستان اسباب بازی های من را شنید ، خودکار هدایت را به دست من داد و گفت: “این جوهر صادق هدایت است که آخرین بار آن را دوباره پر کرد و حالا خشک شده است.” این خودنویس اکنون در دفتر دهباشی است و ما آن را در یکی از مستندهای مربوط به او دیدیم.

در سالهای بعد ، امضاء افرادی مانند نصرت کریمی ، عبدالحسین زرین کوب و جلال الدین آشتیانی به دهباشی رسید. برخی از بزرگان فرهنگ و هنر پس از مرگش دهباشی را به او وصیت کردند و برخی قلم هایی به او دادند که با آنها کتابهای مادام العمر خود را نوشت. دهباشی می گوید: صادق چوبک ، وقتی به او سر زدم ، 20 ساله بود و مشکل بینایی داشت و دیگر نمی نوشت ، حتی نامه های او را تفسیر می کردند و او فقط امضا می کرد. قدسی چوبک پس از مرگ قلم و امضای صادق را در میان وسایلش پیدا کرد و با نامه های خود برای من ارسال کرد که در آن نوشته بود: “او خودش از من می خواست که من خود نویس او را برای شما ارسال کنم”.

خاطره جالب دیگری از مصاحبه ای که دهباشی در دوران حیات فریدون آدمیت انجام داد وجود دارد و روزی در آن گفت که دوست دارد برای بشریت خودکار داشته باشد. پس از آن ، آدمیت روزی به دهباشی گفت: “اگر خودکار من را می خواستی چرا به من نگفتی و در روزنامه ننوشتی!” “به همین ترتیب ، زندگینامه پارکر آدمیت ، که کتابهایش را با آن نوشت ، به دهباشی رسید.”

انتهای پیام